پیامدهای فردی_اجتماعی حوادث و بلایای طبیعی در بیماران خاص
نویسنده: مریم خیاط زاده؛ مددکاراجتماعی اورژانس اجتماعی و حوزه ی ساماندهی کودکان خیابانی
حوادث و بلایای طبیعی در جهان حتی با وجود رشد چشمگیر تکنولوژی و ارتقاء سطح جهانی به خصوص در کشورهای توسعه یافته، همواره غیرقابل پیش بینی دقیق و مناسب بوده است.
کشور ما نیز از این قائده مستثنی نبوده و نظر به بافت جغرافیاییِ ویژه ای که از آن برخوردار است؛ هرلحظه زمینه ساز بروز حوادث و بلایای طبیعی می باشد.
بروز سیل در نقاط مختلف کشور در ابعاد غیرقابل کنترل، خود گویای عدم پیش بینی دقیق سازمان های ذیصلاح است.
در اخبار، رسانه ها و سایت های متعددی از تأثیرات منفیِ سیل در موقعیت های فردی_ اجتماعی، عدم فراهم نمودن امکانات اولیه ی زندگی، متزلزل گردیدن چرخه ی اقتصادی، مدیریت بحران و تاب آوری انسان در مقابله با حوادث و تهدیدات بروز یافته ، نقش مردم و جامعه در این موقعیت و ... پرداخته شده است، اما کمتر به بیماران خاص، شرایط بهداشتی_درمانی و عدم امکان دسترسی به موقع آن ها به داروها و طی کردن روند درمانی خود اشاره شده است.
بیمارانی که در شرایط غیربحرانیِ اجتماعی، نیازمند ملاحظات و پیگیری های ویژه ای از طریق خانواده و درمانگران خود بوده و اکنون در این شرایط نه تنها موقعیت نابسامانی را تجربه می کنند که به لحاظ بحرانی بودن وضعیت نامساعد حامیانِ خود، با مشکلات متعددتری مواجه خواهند شد.
افرادی که دچار به بیماری های خاص از قبیل: ام اس، معلولیت و بیمارانی که با مصرف داروهای کمیاب و بعضاً نایاب خود، کنترل کننده ی دردهای جسمی_حرکتی و حتی روحی_روانی خود بوده و حال در این شرایط بحرانی؛ مستأصل می باشند.
و اما مددکاران اجتماعی در کنار تمام خدمات تخصصیِ خود به افراد بحران زده، می بایست صدای این گروه از جامعه ی هدف خود نیز بوده و مطالبه گری های اجتماعی خود را در راستای تأمین خدمات بهداشتی_درمانی این افراد نیز داشته باشند.
مددکاران اجتماعی و تمامی تعلیم یافتگان علوم یاورانه که با فرد و جامعه در ارتباط هستند می بایست تمامی افراد با شرایط و موقعیت های متفاوت را گروه هدف خود قرار داده و صرفاً حامی اخذ خدمات روانی_اجتماعی به آسیب دیدگان نبوده و ابعاد بهداشتی_درمانیِ گروه های خاص را نیز در نظر داشته باشند و با ذهنیت پیشگیرانه ی خود، از آسیب های احتمالی بیشتر پیشگیری کنند.
